SpieghelKIDS

Verhaal voor de kinderen

De kracht van de liefde

In de kerk is Pinksteren een feest. Wij vieren dan dat we als mensen een cadeau hebben ontvangen. Een cadeau van God. Welk cadeau? Het cadeau van Gods Geest.

Mijn kinderen zeiden laatst: “Geest, wat is dat een eng en gek woord”. En eigenlijk hebben ze gelijk. Kindvriendelijk is het zeker niet. Het woord ‘Geest’ wordt in tekenfilms ook wel gebruikt voor een spook of voor een ander magisch persoon. Kunnen we misschien in de kerk een ander woord gaan gebruiken?

Adem? Kracht? Inspiratie? Liefde? Misschien een combinatie. De Geest is de kracht van de liefde van God. Bij die kracht staan we met Pinksteren stil. Wanneer die liefdeskracht onder ons is en ook voelbaar wordt voor mensen die nieuw zijn in de kerk, dan gaan we enthousiast spreken over God, over de kerk en dan ontstaat er een vruchtbare grond om als kerk te groeien en te bloeien.

Pinksterverhaal

“Kijk, die jongen daar eens. Dat is de persoon, met wie ik ga trouwen. Vind je hem leuk? Even tussen jou en mij: ssstttt. Hij is wel een beetje saai. Als ik naar een feestje toe ga, dan neem ik hem eigenlijk nooit mee, want ik schaam me een beetje voor hem. Ja, ik ga met hem trouwen, maar ik weet eigenlijk niet zo goed waarom. Misschien omdat ik toch met iemand moet trouwen? Dan maar met hem. Hij is ook best wel aardig.”

Vraag aan jullie: Zou je tegen dit meisje zeggen: nu, dat klinkt goed, ik zou met hem gaan trouwen. Of zou je zeggen: Is deze jongen wel echt de ware voor je? Zou je nog niet even wachten?

Want ja, als je verliefd bent, dan gebruik je toch niet woorden als: ‘saai, of ik schaam me voor hem.’ Het klinkt toch niet als iemand die echt verliefd is. Bij liefde horen toch woorden zoals enthousiasme, snel praten, de ander ophemelen, vertellen hoe fantastisch die ander is. Liefde geeft ons vaak een roze bril, waardoor we juist alles leuk aan de ander vinden! Zeker in de eerste jaren van een liefdesrelatie.

Toch, zo’n vage liefdesverklaring wordt nog wel eens gebruikt door volwassen, grote mensen in de kerk als ze over God spreken. Dan zeggen we: “Ik ga wel af en toe naar de kerk, maar ja, eigenlijk, als ik op een feestje sta, praat ik daar liever niet over. Ik schaam me er gewoon een beetje voor dat ik nog geloof in God. De kerk wordt toch gezien als iets saais”.

Zoiets zeggen over de kerk en over God mag natuurlijk zeker, maar het werkt niet echt aanstekelijk (dit woord ‘aanstekelijk’ betekent: de ander enthousiast maken) voor andere mensen. Als andere mensen dit horen, worden ze natuurlijk niet echt nieuwsgierig naar de kerk, of nieuwsgierig naar God. Het feest van Pinksteren wil daar verandering in brengen.

Nu is er een bijbelboek in de bijbel, en dat noem ik altijd: het Pinkster-bijbelboek. Het is het boek om juist te lezen met het feest van Pinksteren. Het is het bijbelboek met de naam Hooglied. En in dat boek zijn een meisje en een jongen heel erg verliefd op elkaar. En nee, deze jongen en dit meisje gebruiken geen woorden als: “mijn lieverd is zo saai, of ik schaam voor mijn lief.”

Nee, de jongen en het meisje die verliefd op elkaar zijn, spreken juist met trots, met blijdschap, met passie en opwinding over de ander.

Er staat bijvoorbeeld:

“Mijn lief glanst, en schittert, hij steekt boven duizenden uit. Zijn lippen zijn als lelies, die druipen van vloeiende mirre. Zijn buik is als een schijf van ivoor, versierd met saffier. Zijn mond is zoet, aan hem is alles begeerlijk en heerlijk.”

Het mooie van dit vurig spreken is dat het, wanneer we dit horen, veelal nieuwsgierigheid bij ons oproept. Wie zou die jongen zijn? Is hij echt zo bijzonder? Ik zou hem wel eens willen zien. Mensen, jong en oud, worden meegenomen door deze enthousiaste woorden die gesproken worden. “Vertel, vertel, ik wil meer van hem weten. Wie is hij? Kan ik hem een keer ontmoeten?”

En het meisje vertelt nog meer over hem, ze gaat door, ze is niet te stoppen, zo leuk vindt ze die jongen:

“Zijn hoofd is van goud, het zuiverste goud. Zijn lokken zijn als dadeltrossen, ravenzwart. Zijn ogen zijn als duiven bij een stromende beek, zijn wangen als balsemtuinen die overheerlijk geuren. Dit, ja dit is nu mijn lief, dit is mijn vriend, meisjes van Jeruzalem!”

Ja, het meisje is apetrots op haar vriendje en wil dat aan al haar vriendinnen vertellen!

Nu, dit bijbelverhaal tussen die jongen en dat meisje uit Hooglied vertelt ons iets over dat cadeau van Pinksteren. Pinksteren is het feest van vurig spreken over iets: dat betekent enthousiast praten over iets, vol passie over iets vertellen, zodat ze ander voelt: dat moet wel iets bijzonders zijn!

Met Pinksteren vieren wij als kerk de kracht van de liefde van God. Deze kracht wordt ons gegeven: het is een cadeau van God aan de mensen. En die kracht laat ons anders spreken. Als we die kracht voelen en ervaren, gaan we met meer passie, met meer enthousiasme, met meer kracht en liefde over God en over de kerk spreken.

Maar het is natuurlijk niet echt mogelijk om vol passie, vol vuur, te spreken over een zanger, over een boek of over een topsporter wanneer je nauwelijks iets van hem of haar gelezen, gezien, of gehoord hebt. Zo geldt dat ook voor God en voor de kerk. Veel in ons leven wordt pas boeiend en leuk als je er meer over weet, als je je erin verdiept, eerst kennis opdoen, eerst erover lezen en leren en dan …

Ja, die Pinkster-passie, dat Pinkster-vuur, dat enthousiasme kan dan plots in ons opkomen. En dat mogelijk is, dat dit enthousiasme mogelijk op kan komen bij ons mensen: juist dat vieren wij met het feest van Pinksteren!

Gespreksvragen

Vraag voor mama of papa

Ben jij vroeger als kind wel eens verliefd geweest? Op wie? Waar voelde je die verliefdheid in je lichaam? Waarom was je zo verliefd op diegene? Wat vond je zo leuk aan hem of haar?

Vraag voor jou

(Alleen als je iets wilt vertellen: het hoeft natuurlijk niet, je kan deze vraag ook overslaan.) Ben jij wel eens verliefd geweest? Ben je nu verliefd? Op wie? En wat vond/vind je zo leuk aan hem of haar?

Wat vind jij van het woord ‘Geest’? Welk ander woord zou je zelf willen gebruiken? Adem? Kracht? Liefde?

Die kracht, Gods Geest, lijkt op de kracht van verliefdheid. Daar kan je het mee vergelijken. Kan je je voorstellen dat die kracht ons als mensen anders over God laat spreken? 

Kan je je voorstellen dat we als kerk dit cadeau van die kracht van Gods liefde vieren? Of vind je Pinksteren maar een vreemd feest?